odprawa dla pracownika zatrudnionego na czas określony

Komentarze praktyczne liczba obiektów na liście: (3) Wypowiedzenie stosunku pracy nauczycielowi podczas urlopu dla poratowania zdrowia, bezpłatnego, macierzyńskiego i wychowawczego; Rozwiązanie stosunku pracy nawiązanego na podstawie mianowania oraz nauczycielskich umów o pracę, nawiązanych na czas określony i nieokreślony Art. 129 § 1 Kodeksu pracy. Czas pracy nie może przekraczać 8 godzin na dobę i przeciętnie 40 godzin w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy w przyjętym okresie rozliczeniowym nieprzekraczającym 4 miesięcy, z zastrzeżeniem art. 135–138, art. 143 i art. 144. Skoro zatem praca na pełny etat wynosi 40 godzin na tydzień, to praca W przypadku zatrudnionych na czas nieokreślony odprawa odpowiada wynagrodzeniu za 20 dni pracy – za każdy przepracowany rok, natomiast pracownicy zatrudnieni na czas określony mają do niej To stanowisko znajduje potwierdzenie w uchwale Sądu Najwyższego z dnia 2 lipca 2015 r., III PZP 4/15: rozwiązanie umowy o pracę przez pracownika na podstawie art. 55 § 1 1 k.p. z powodu ciężkiego naruszenia przez pracodawcę podstawowych obowiązków wobec pracownika uprawnia pracownika do nabycia prawa do odprawy pieniężnej, o której mowa w art. 8 w związku z art. 10 ust. 1 ustawy Okres wypowiedzenia umowy o pracę zawartej na czas określony oraz na czas nieokreślony jest uzależniony od czasu zatrudnienia u danego pracodawcy i wynosi: 2 tygodnie, jeżeli pracownik był zatrudniony krócej niż 6 miesięcy, 1 miesiąc, jeżeli pracownik był zatrudniony co najmniej 6 miesięcy, nonton film fast five sub indo rebahin. Powołanie zarówno na czas określony, jak i na czas nieokreślony skutkuje taką samą długością okresu wypowiedzenia jak przy umowie na czas nieokreślony. Na przykład okres wypowiedzenia dla pracownika posiadającego minimum 3-letni staż pracy wynosi 3 miesiące. Powołanie to szczególny tryb nawiązania stosunku pracy odrębnie uregulowany przepisami Kodeksu pracy. Można go zastosować tylko w przypadkach przewidzianych w przepisach prawa. Odrębności w stosunku do umowy o pracę nie dotyczą jedynie samego nawiązania stosunku pracy, ale i jego stosunku pracy nawiązanego na podstawie powołania może nastąpić na mocy odwołania, które powinno mieć formę stosunku pracy na podstawie powołania zastosowanie mają przepisy dotyczące umów na czas nieokreślony, z wyłączeniem przepisów regulujących: tryb postępowania przy rozwiązywaniu umów o pracę oraz rozpatrywanie sporów ze stosunku pracy w części dotyczącej orzekania o bezskuteczności wypowiedzeń i o przywracaniu do zatem w przypadku odwołania pracownika pracodawca nie ma obowiązku konsultacyjnego ze związkami zawodowymi. Co do zasady nie ma również konieczności podawania przyczyny odwołania ze zależności od konkretnej sytuacji odwołanie ze stanowiska może być równoznaczne zarówno z wypowiedzeniem stosunku pracy, jak i rozwiązaniem go bez przyjęcie oferty rozwiązania stosunku pracy >>Rozwiązanie stosunku pracy zawartego na mocy powołania może również nastąpić za porozumieniem stron zawartym między pracownikiem a organem, który go powołał (wyrok SN z 22 grudnia 1976 r., I PRN 121/76).Odwołanie jako wypowiedzenie – zachowanie okresu wypowiedzeniaOdwołanie może nastąpić w każdym czasie i bez podawania przyczyny. Pracodawca nie będzie mógł się uwolnić od obowiązku wypłaty odprawy i innych świadczeń, stwierdzając, że odwołanie nastąpiło bez żadnej przyczyny (wyrok SN z 23 lipca 2009 r., II PK 30/09). W razie sporu na pracodawcy będzie ciążyło wykazanie, że przyczyna odwołania wyłączała prawo do świadczeń pracowniczych, np. prawo do tzw. odprawy stosunku pracy >>Przyczyna nie musi być wskazywana nawet wówczas, gdy powołanie nastąpiło na czas nieokreślony. Stosunek pracy ulegnie zaś rozwiązaniu po upływie okresu odpowiadającego okresowi wypowiedzenia. Przy odwołaniu pracownika, w zakresie długości okresu wypowiedzenia, zastosowanie będą miały przepisy o okresach wypowiedzenia umów na czas w przypadku powołania na czas określony, jak i na czas nieokreślony długość okresu wypowiedzenia uzależniona jest od stażu pracy u danego pracodawcy i wynosi:2 tygodnie – jeżeli staż pracy wynosił mniej niż 6 miesięcy,1 miesiąc – jeżeli pracownik był zatrudniony co najmniej 6 miesięcy,3 miesiące – przy stażu wynoszącym minimum 3 okresie wypowiedzenia pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia w takiej wysokości, jaka przysługiwała mu przed odwołaniem, łącznie z premią, jeżeli w trakcie zatrudnienia miał do niej prawo (wyrok SN z 7 marca 2001 r., I PKN 297/00).W czasie odpowiadającym okresowi wypowiedzenia pracownik nie ma obowiązku świadczenia pracy. Pracodawca może jednak w tym okresie zatrudnić pracownika przy innej pracy odpowiadającej jego kwalifikacjom umowy na czas określony >>Na wykonywanie w okresie wypowiedzenia innej pracy pracownik musi wyrazić jednostronnie, bez zgody pracownika, nie może przenieść go do innej pracy, nawet odpowiadającej jego kwalifikacjom (wyrok SN z 4 sierpnia 1994 r., I PRN 50/94).Zatrudnienie przy innej pracy w okresie wypowiedzenia jest również możliwe na wniosek pracownika. Pracodawca jednak nie ma obowiązku przychylenia się do takiego jako rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia Odwołanie może być również równoznaczne z rozwiązaniem umowy o pracę bez wypowiedzenia, jeżeli jego podstawą były przyczyny zawarte w art. 52 lub 53 Odwołanie w tym trybie jest kwestią niejednoznaczną, co wyraźnie widać w orzecznictwie Sądu Najwyższego. Z jednej strony Sąd orzekał, że odwołanie powinno mieć formę pisemną i wymaga uzasadnienia (wyrok SN z 10 września 2004 r., I PK 704/03). Z drugiej zaś strony, że w przypadku odwołania bez zachowania okresu wypowiedzenia nie jest wymagane podanie przyczyny (wyrok SN z 21 listopada 2000 r., I PKN 95/00).Do rozwiązania stosunku pracy bez zachowania okresu wypowiedzenia może również dojść w okresie trwającego wypowiedzenia na skutek odwołania, przez wręczenie nowego aktu odwołania. Podstawą rozwiązania stosunku pracy mogą tu być powody zawarte zarówno w art. 52, jak i art. 53 przypadku art. 53 aby zwolnić pracownika bez zachowania okresu wypowiedzenia, pracownik musi przebywać na zwolnieniu lekarskim dłużej niż przewidziane w tym przepisie okresy w okresie ochronnymOdwołanie może nastąpić także w okresach ochronnych, tj.:w czasie usprawiedliwionej nieobecności w pracy,w czasie ciąży,w wieku przypadku gdy odwołanie miało miejsce w czasie usprawiedliwionej nieobecności w pracy, bieg wypowiedzenia rozpoczyna się po upływie tego w przypadku gdy odwołanie dotyczy: pracownika, któremu brakuje mniej niż 4 lata do nabycia prawa do emerytury z FUS, lub pracownicy ciężarnej, organ odwołujący ma obowiązek zapewnienia tym osobom innej pracy, odpowiadającej ich kwalifikacjom obliczać okresy wypowiedzenia >> Pracownicy ci zachowują prawo do wynagrodzenia w wysokości przysługującej im przed odwołaniem. W przypadku jednak, gdy osoby te odmówią przyjęcia proponowanych warunków i podjęcia innej pracy, stosunek pracy ulega rozwiązaniu z upływem okresu równego okresowi wypowiedzenia. Bieg okresu wypowiedzenia liczymy od dnia zaproponowania na piśmie innej podkreślić, że przepisy prawa nie wskazują, w jakim terminie pracownik powinien poinformować pracodawcę o przyjęciu lub odrzuceniu proponowanych warunków, dlatego termin ten powinien określić pracodawca w skierowanym do pracownika prawna:art. 36, 52, 53, 68, 69, 70, 71,72 Kodeksu SN z 22 grudnia 1976 r. (I PRN 121/76, OSNC 1977/8/140),wyrok SN z 4 sierpnia 1994 r. (I PRN 50/94, OSNP 1994/12/193),wyrok SN z 21 listopada 2000 r. (I PKN 95/00, OSNP 2002/12/286),wyrok SN z 7 marca 2001 r. (I PKN 297/00, OSNP 2002/23/572),wyrok SN z 10 września 2004 r. (I PK 704/03, OSNP 2005/9/128),wyrok SN z 23 lipca 2009 r. (II PK 30/09, Mon. Pr. Pr. 2010/4/202). Najbardziej charakterystyczną cechą umowy o pracę na czas określony jest jej terminowy charakter. Umowa ta jest zawierana na określony czas, po upływie którego ulega rozwiązaniu. Umowa o pracę na czas określony nie może być dłuższa niż 33 miesiące, a liczba zawieranych w tym okresie umów nie może przekroczyć trzech. Jak wygląda wypowiedzenie umowy o pracę na czas określony? Odpowiadamy terminowej umowy o pracęUmowę o pracę zawartą na czas określony można rozwiązać:za porozumieniem stron,przez jedną ze stron z zachowaniem okresu wypowiedzenia,przez jedną ze stron bez zachowania okresu wypowiedzenia. Okres wypowiedzenia umowy o pracę na czas określony oraz nieokreślony jest uzależniony od okresu zatrudnienia u danego pracodawcy i wynosi:2 tygodnie, jeżeli pracownik był zatrudniony u danego pracodawcy krócej niż 6 miesięcy,1 miesiąc, jeżeli pracownik był zatrudniony u danego pracodawcy co najmniej 6 miesięcy,3 miesiące, jeżeli pracownik był zatrudniony u danego pracodawcy co najmniej 3 okresu zatrudnienia na potrzeby ustalenia okresu wypowiedzenia wlicza się wszystkie okresy zatrudnienia u danego pracodawcy. W treści wypowiedzenia umowy na czas określony nie ma obowiązku podania przyczyny wypowiedzenia umowy. Jest to obligatoryjne jedynie w przypadku wypowiedzenia umowy o pracę na czas przypadku wadliwego wypowiedzenia umowy terminowej pracownikowi nie przysługuje roszczenie o przywrócenie do pracy. Wynika to z art. 50 § 3 kp. Pracownik może wystąpić do sądu pracy z roszczeniem wyłącznie o odszkodowanie. Jego wysokość jest ograniczona do kwoty wynagrodzenia za czas, do upływu którego umowa miała trwać, nie więcej jednak niż za trzy miesiące (art. 50 § 4 wypowiedzenie umowy o pracę na czas określony przez pracodawcę zawartej z pracownicą w okresie ciąży i urlopu macierzyńskiego albo z pracownikiem korzystającym z takiego urlopu (oraz z pracownikiem korzystającym z ochrony stosunku pracy na podstawie przepisów ustawy o związkach zawodowych), dopuszczalne jest roszczenie o przywrócenie do pracy. Zakończenie umowy w systemie umowy z pracownikiem wymaga wygenerowania ściśle określonych przepisami Kodeksu Pracy dokumentów, które należy wręczyć pracownikowi w odpowiednim czasie. System Wfirma pozwala na sprawne zakończenie umowy i wygenerowanie dokumentów związanych z zakończeniem stosunku pracy. W systemie można dodać zakończenie umowy o pracę w zakładce KADRY » UMOWY zaznaczyć daną umowę oraz wybrać opcję DODAJ » ZAKOŃCZENIE. W oknie dodawania zakończenia umowy o pracę należy wybrać podstawę rozwiązania umowy. W zależności od rodzaju umowy oraz podstawy rozwiązania umowy, system może wymagać podania powodu ustania stosunku pracy lub wybrania okresu wypowiedzenia umowy. Wybrana podstawa rozwiązania umowy jest automatycznie wykazywana w świadectwie zakończenia umowy w systemie wFirma jest niezwykle łatwy, dużo działań wykonywanych jest automatycznie. Wszystkie dokumenty związane z zakończeniem stosunku pracy zaczynając od wypowiedzenia, a na świadectwie pracy kończąc można wystawić w systemie. Pracownik, który przechodzi na emeryturę lub rentę z tytułu niezdolności do pracy ma prawo do odprawy pieniężnej. Jej wysokość, choć została określona w Kodeksie pracy, nie wyklucza możliwości przyznania przez pracodawcę swojemu podwładnemu wyższej odprawy. Zgodnie z art. 921 § 1 Kodeksu pracy: „Pracownikowi spełniającemu warunki uprawniające do renty z tytułu niezdolności do pracy lub emerytury, którego stosunek pracy ustał w związku z przejściem na rentę lub emeryturę, przysługuje odprawa pieniężna w wysokości jednomiesięcznego wynagrodzenia”. Taką odprawę każdy pracownik może otrzymać tylko raz. Warto przy tym zauważyć, że jej wypłata zostanie dokonana tylko w przypadku, gdy spełnione zostaną pewne warunki. Te zrealizowane muszą być łącznie i mowa tu o: nabyciu prawa do emerytury lub renty z tytułu niezdolności do pracy, rozwiązaniu stosunku pracy w związku z przejściem na emeryturę lub rentę. Jeżeli pracownik spełni tylko jeden z warunków, to pracodawca nie będzie zobowiązany wypłacić mu odprawy. Na tę kwestię uwagę wielokrotnie zwracał Sąd Najwyższy w wydawanych przez siebie wyrokach. O tym, że musi zaistnieć związek czasowy między zakończeniem stosunku pracy a nabyciem prawa do emerytury, Sąd Najwyższy wskazał choćby w wyroku z dnia 4 lutego 2011 roku (sygn. akt II PK 224/10). Odprawa pracownicza – rodzaje Obowiązujące w Polsce przepisy prawa pracy zobowiązują pracodawców do wypłaty świadczeń w postaci odprawy w różnych sytuacjach, nie tylko w przypadkach związanych z przejściem na emeryturę czy rentę, choć te należą do bardzo częstych. Obecnie, pracodawcy muszą wypłacić następujące rodzaje świadczeń. Odprawa pieniężna dla pracownika zwolnionego z przyczyn niedotyczących pracowników Taka odprawa należy się osobom, które straciły pracę w wyniku zwolnień grupowych. Wypłacana jest ona na mocy przepisów ustawy z dnia 13 marca 2003 r., w zakresie zwolnień grupowych. Należy się pracownikowi zwalnianemu w takim wymiarze, w jakim był posiadany przez niego staż pracy u danego pracodawcy. Wymiar odprawy z tytułu zwolnień grupowych W świetle ustawy wymiar świadczenia przysługuje w zależności od stażu pracy w danej firmie według poniższych kryteriów: zatrudnionym krócej niż 2 lata – wysokość jednomiesięcznego wynagrodzenia, zatrudnionym od 2 do 8 lat – wysokość dwumiesięcznego wynagrodzenia, zatrudnionym od ponad 8 lat – wysokość trzymiesięcznego wynagrodzenia. Trzeba jednak pamiętać, że odprawa ta w żadnym wypadku nie powinna przekroczyć piętnastokrotności wynagrodzenia minimalnego na dany rok kalendarzowy, w którym następuje ustanie zatrudnienia. Odprawa dla pracownika powołanego do służby wojskowej Tego rodzaju świadczenie dotyczy zarówno służby zasadniczej, jak i okresowej. Wysokość odprawy dla powołanego do służby wojskowej ustalana jest na podstawie dwutygodniowego wynagrodzenia, liczonego identycznie jak ekwiwalent za urlop. Trzeba jednak pamiętać, że nie przysługuje ona w sytuacji ponownego powołania. Odprawa rentowa lub emerytalna Odprawa ta, której zasady opisaliśmy już powyżej, przysługuje pracownikowi spełniającemu warunki uprawniające do emerytury lub renty z tytułu niezdolności do pracy. Po ustaniu stosunku pracy pracodawca zobowiązany jest wypłacić odprawę w wysokości jednomiesięcznego wynagrodzenia, co reguluje art. 92 (1) Warto jednak zaznaczyć, że wysokość odprawy może być znacznie wyższa – niemniej, wyłącznie w sytuacji, jeżeli regulują to postanowienia wewnątrzzakładowe, np. regulamin wynagradzania czy układ zbiorowy pracy. Odprawa pośmiertna Jak wskazuje nazwa, odprawa pośmiertna przysługuje najbliższym członkom rodziny zmarłego pracownika. Jej wysokość określona została w art. 93§2 i również jest uzależniona od stażu pracy danego pracownika, przy czym wlicza się w to również okres zatrudnienia u poprzedniego pracodawcy, w razie przejścia zakładu pracy na innego pracodawcę z świetle art. 23 (1) Wysokość odprawy pośmiertnej Według stażu pracy odprawa pośmiertna przysługuje w wysokości odpowiednio: jednomiesięcznego wynagrodzenia w przypadku zatrudnionego krócej niż 10 lat, trzymiesięcznego wynagrodzenia w przypadku osoby zatrudnionej od 10 do 15 lat, sześciomiesięcznego wynagrodzenia, gdy pracownik był zatrudniony ponad 15 lat. Kto jest uprawniony do otrzymania odprawy pośmiertnej? Są to określeni bliscy – małżonek zmarłego pracownika, a także inni członkowie rodziny, którzy spełniają warunki wymagane do uzyskania renty rodzinnej w myśl przepisów o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Niemniej, trzeba pamiętać, że odprawa dzielona jest w równych częściach pomiędzy wszystkich uprawnionych. W sytuacji, gdy takową jest tylko jedna osoba, zgodnie z przepisami otrzyma ona wyłącznie połowę przewidzianej kwoty. Istotną kwestią jest również to, że pośmiertna odprawa pracownicza nie przysługuje wówczas, gdy pracodawca ubezpieczał zmarłego pracownika na życie. Inne odprawy nieuregulowane przepisami Prawo pracy przewiduje również możliwość przyznania odprawy z innych niż wymienione przyczyn. Zdarza się, że pracodawca, rozwiązując z pracownikiem stosunek pracy, decyduje się na wypłatę odprawy, na przykład z uwagi na staż pracy w danym zakładzie pracy. Jej wysokość ustalana jest na podstawie regulacji zawartych w przepisach wewnątrzzakładowych. Może ona stanowić od symbolicznej kwoty, aż po równowartość kilkumiesięcznego wynagrodzenia zasadniczego. Kiedy należy się odprawa przy zwolnieniu indywidualnym? Odprawa w wysokości jednomiesięcznego wynagrodzenia przysługuje każdemu pracownikowi, który nabył prawo do emerytury lub renty z tytułu niezdolności do pracy i rozwiązał stosunek pracy (czyli pracował w oparciu o umowę o pracę) w związku z przejściem na emeryturę lub rentę. Fakt ten nie wyklucza jednak możliwości przyznania przez pracodawcę odprawy w wyższej kwocie niż przewidziana przepisami zawartymi w Kodeksie pracy. Najczęściej pomioty zatrudniające możliwość wypłaty odprawy emerytalno-rentowej w wyższej wysokości przewidują w przepisach wewnątrzzakładowych. Ale to nie jedyna możliwość. Na wyższą niż minimalną wysokość odprawy liczyć mogą członkowie korpusu służby cywilnej. Dzieje się tak dlatego, że stosowne przepisy znalazły się w ustawie o służbie cywilnej. Zgodnie z nią pracownicy, którzy przechodzą na emeryturę lub rentę z tytułu niezdolności do pracy, mogą liczyć na odprawę w wysokości 3-miesięcznego wynagrodzenia. Jeszcze wyższą odprawę otrzymają pracownicy, którzy przepracowali w służbie cywilnej co najmniej 20 lat. Wówczas liczyć mogą na odprawę w wysokości 6-miesięcznego wynagrodzenia. Wysokość odprawy – jak ją ustalić? Pracownik rzadko kiedy otrzymuje wynagrodzenie, które składa się wyłącznie z jednego składnika, czyli podstawy. Najczęściej poza nią osoby zatrudnione w trakcie świadczenia pracy nabywają prawo do premii, nagród czy szeregu dodatków, które przewidział pracodawca w wewnątrzzakładowych aktach prawnych. W związku z powyższym stwierdzenie, że pracownik powinien otrzymać odprawę w wysokości jednomiesięcznego wynagrodzenia nie jest całkiem słuszne – teoretycznie osoba zatrudniona każdego miesiąca może otrzymywać pensję w różnej wysokości. Z tego też względu tak ważne jest, aby pracodawca uregulował kwestię obliczania odprawy. Źródło obrazka: Kalkulacji należy dokonać zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 7 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 29 maja 1996 roku w sprawie sposobu ustalania wynagrodzenia w okresie niewykonywania pracy oraz wynagrodzenia stanowiącego podstawę obliczania odszkodowań, odpraw, dodatków wyrównawczych do wynagrodzenia oraz innych należności przewidzianych w Kodeksie pracy. Z rozporządzenia tego wynika, że do ustalenia wysokości odprawy pracodawca powinien przyjąć poszczególne rodzaje składników wynagrodzenia w sposób, który określony został w rozporządzeniu dotyczącym urlopów wypoczynkowych. Zgodnie z tymi wytycznymi konieczne jest uwzględnienie: składników przysługujących w stałej miesięcznej wysokości – w miesiącu nabycia prawa do odprawy, składników zmiennych, które przysługują za okresy nie dłuższe niż 1 miesiąc – tylko tych, które wypłacone zostały w okresie 3 miesięcy bezpośrednio poprzedzających miesiąc nabycia prawa do odprawy (niezbędne jest wyliczenie średniej wysokości z tego okresu), składników przysługujących pracownikowi za okresy dłuższe niż 1 miesiąc – dotyczy tych, które wypłacone zostały w okresie 12 miesięcy bezpośrednio poprzedzających miesiąc nabycia przez pracownika prawa do odprawy (również konieczne jest wyliczenie średniej wysokości). Dopiero po zsumowaniu poszczególnych składników pracodawca otrzymuje odpowiedź na pytanie, ile powinien swojemu pracownikowi wypłacić tytułem odprawy. Odprawy pracownicze przewidziane są w wielu przypadkach przepisami prawa, niemniej, odprawę przy zwolnieniu mogą też otrzymać inni pracownicy, kiedy ich przełożeni podejmą taką decyzję lub regulują to przepisy wewnątrzzakładowe. Warto więc znać swoje prawa i wiedzieć, kiedy należy się odprawa przy zwolnieniu indywidualnym czy na przykład odprawa pośmiertna po bliskiej osobie. Ustawodawca wraz z nowelizacją Kodeksu pracy zmienił zasady zawierania i wypowiadania umów o pracę, które zostały zawarte na czas określony. Nowe przepisy w istotny sposób zmieniają zasady zawierania i rozwiązywania tychże umów, co w niektórych przypadkach zwiększa ochronę pracowników zatrudnionych w ramach czasowej umowy o pracę. Zmienił się również okres wypowiedzenia umowy na czas określony. Należy pamiętać, że umowy na czas określony mogą być zawierane na okres 3 lat (czyli 3 miesiące umowy na okres próbny i 33 miesiące umowy na czas określony), a łączna liczba takich umów z tym samym pracownikiem nie może przekroczyć trzech. Czwarta umowa na czas określony z mocy prawa przekształca się w umowę na czas nieokreślony. Do tej pory Kodeks pracy nie narzucał, ile czasu może trwać umowa na czas wynosi okres wypowiedzenia umowy na czas określony?Okres wypowiedzenia umowy na czas określony został zrównany z okresem wypowiedzenia umowy o pracę na czas nieokreślony i jest uzależniony od stażu pracy u danego pracodawcy, wynosi odpowiednio:2 tygodnie - przy zatrudnieniu nieprzekraczającym 6 miesięcy,1 miesiąc - jeżeli zatrudnienie wynosi co najmniej 6 miesięcy,3 miesiące - gdy zatrudnienie trwa minimum 3 lata. W celu wyliczenia okresu wypowiedzenia, zgodnie z nowymi przepisami dla umowy trwającej w dniu wejścia nowelizacji, czyli 22 lutego 2016 roku, staż pracy będzie liczony od dnia wejścia nowych przepisów, czyli od 22 lutego 2016 roku. W praktyce oznacza to, że nawet gdyby pracownik był zatrudniony 3 lata przed tą datą, to i tak jego staż pracy do wyliczenia nowego okresu wypowiedzenia będzie liczony od nowa dopiero od 22 lutego 2016 umowy o pracę na czas określony a klauzula 2-tygodniowego wypowiedzeniaDo tej pory umów na czas określony nie można było rozwiązać za wypowiedzeniem, jeżeli były zawarte na okres krótszy niż 6 miesięcy, a dla umów trwających powyżej 6 miesięcy okres wypowiedzenia mógł wynosić maksymalnie 2 tygodnie (o ile tak zapisano w umowie).Jeżeli w treści umowy o pracę strony zamieściły zapis o możliwości rozwiązania umowy za 2-tygodniowym wypowiedzeniem, zgodnie z przepisami Kodeksu pracy obowiązującymi do 22 lutego 2016 r., stosuje się nowe okresy wypowiedzenia. Staż pracy, od którego zależy długość wypowiedzenia, liczony jest od 22 lutego 2016 r. Podkreślić należy, że dłuższy okres wypowiedzenia dotyczy tylko tych umów na czas określony, w których znajdowała się klauzula przewidująca możliwość wypowiedzenia umowy. Jeżeli umowy na czas określony zawarte przed 22 lutego 2016 r. nie miały takich klauzul albo były zawarte na nie dłużej niż 6 miesięcy – nadal nie podlegają dłuższemu wypowiedzeniu. Kiedy jest możliwe rozwiązanie umowy o pracę na czas określony?Aby wcześniej rozwiązać umowę o pracę na czas określony, można zastosować art. 52 Kodeksu pracy, czyli wypowiedzenie umowy przez pracodawcę w trybie natychmiastowym z winy pracownika lub z przyczyn przez niego niezawinionych (art. 53 Kodeksu pracy).Należy jednak pamiętać, że muszą zaistnieć przyczyny pozwalające na skorzystanie z tych trybów rozwiązania pracownikowi pozostawiono możliwość wcześniejszego rozwiązania umowy o pracę na czas określony na podstawie przepisów art. 55 Kodeksu pracy, jeżeli:zostanie wydane orzeczenie lekarskie stwierdzające szkodliwy wpływ wykonywanej pracy na zdrowie pracownika, a pracodawca nie przeniesie go w terminie wskazanym w orzeczeniu lekarskim do innej pracy, odpowiedniej ze względu na stan jego zdrowia i kwalifikacje zawodowe;pracodawca dopuścił się ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków wobec 22 lutego 2016 r. zmienił się także okres wypowiedzenia umowy na czas określony zawartej w celu zastępstwa. Dotychczas umowę na zastępstwo można było wypowiedzieć w 3 dni robocze. Po zmianie przepisów okres wypowiedzenia umowy na czas określony w celu zastępstwa jest taki sam jak przy umowach o pracę na czas trzeba mieć na uwadze, że umowa na czas zastępstwa jest szczególnego rodzaju umową, której nie obowiązuje ani limit 33 miesięcy, ani limit 3 umów. Oznacza to, że po upływie 33 miesięcy umowa na zastępstwo nie zmienia swojego charakteru – nie staje się umową na czas nieokreślony. Jest to równoznaczne z tym, że umów na zastępstwo można zawrzeć dowolną do umowy o pracę na czas określonyWedług nowych przepisów, jeżeli pracodawca podpisuje aneks do umowy o pracę na czas określony, w którym zmienia czas trwania umowy, to traktuje się to jako nową umowę na czas określony z dniem rozpoczęcia wyznaczającym koniec poprzedniej podpisał umowę na czas określony od 2 stycznia 2022 do 30 czerwca 2022 roku. 31 maja podpisuje aneks do umowy, który przedłuża czas jej trwania do 31 grudnia 2022 roku. Oznacza to, że pracownik podpisał nową umowę na czas określony, która trwa od 1 lipca do 31 grudnia 2022 r. Jest to istotne, ponieważ ta nowa umowa (aneks) wlicza się już do limitu trzech umów na czas określony. Jeżeli więc aneks wydłuża okres zatrudnienia u danego pracodawcy powyżej 33 miesięcy – po upływie tego okresu staje się automatycznie umową o pracę na czas od tej zasady są umowy podpisane:w celu wykonywania pracy o charakterze dorywczym lub sezonowym,w celu wykonywania pracy przez okres kadencji,w przypadku gdy pracodawca wskaże obiektywne przyczyny leżące po jego stronie (art. 251 § 4 ust. 2-4). Muszą być one jednak szczegółowo zapisane w umowie, a pracodawca o zawarciu czwartej takiej umowy lub umowy dłuższej niż 33 miesiące będzie musiał poinformować regionalną inspekcję pracy,w przypadku osób zatrudnianych przez agencje do pracy tymczasowej. Tacy pracownicy mogą ciągle być zatrudniani na dowolną liczbę umów terminowych, których okresy wypowiedzenia wynoszą trzy dni (dla umów nieprzekraczających 2 tygodni) lub jeden tydzień (dla umów dłuższych niż 2 tygodnie). Pracowników tymczasowych nadal obowiązuje jedynie limit 18 miesięcy pracy dla jednego pracodawcy w okresie 36 miesięcy (w danej agencji). Nie można zatrudniać takich osób na umowy „na czas wykonywania określonej pracy”. Zgodnie z art. 87 KN odprawa emerytalna przysługuje nauczycielom. Pod tym pojęciem należy rozumieć nauczycieli, wychowawców i innych pracowników pedagogicznych zatrudnionych w:Zgodnie z art. 87 KN odprawę emerytalną może otrzymać nauczyciel, który spełnia łącznie następujące warunki:Warunkiem koniecznym otrzymania odprawy emerytalnej jest faktyczne ustanie stosunku pracy związane z przejściem na emeryturę. Nauczycielowi, który po nabyciu uprawnień emerytalnych i przyznaniu świadczenia kontynuuje zatrudnienie, nie przysługuje więc prawo do odprawy emerytalnej. Pojęcie przejścia na emeryturę wyjaśnił Sąd Najwyższy (wyrok SN z dnia 9 stycznia 2001 r., I PKN 172/00, OSNAPiUS 2002, nr 16, poz. 380) – jest to zamiana statusu prawnego pracownika lub pracownika-emeryta na status wyłącznie emeryta, co następuje zawsze i tylko przez definitywne ustanie stosunku pracy. Pracownik pobierający równocześnie emeryturę w czasie nieprzerwanie trwającego stosunku pracy nie przestaje być pracownikiem i przechodzi na emeryturę dopiero po ustaniu zatrudnienia. Zatem nauczyciel, mimo że w czasie trwania zatrudnienia nabył uprawnienia emerytalne, nadal jest pracownikiem, gdyż nie ustał stosunek pracy. Nie można go więc uznać za nauczyciela przechodzącego na Nabycie przez nauczyciela prawa do emerytury i pobieranie tego świadczenia nie powodują ustania zatrudnienia. Według SN „odprawa pieniężna przysługuje zawsze, jeżeli rozwiązanie stosunku pracy nastąpiło w związku z przejściem pracownika na emeryturę, choćby ją wcześniej pobierał" (por. wyrok SN z dnia 6 czerwca 2000 r., I PKN 700/99, OSNAPiUS 2001, nr 15, poz. 486; wyrok SN z dnia 11 października 2007 r., III PK 40/07, LEX nr 338805). Nabycie lub ustalenie prawa do emerytury lub renty, a nawet jej wypłata przed ustaniem zatrudnienia, nie wyłączają zatem prawa do odprawy emerytalnej, jeżeli wcześniej takie świadczenie nie zostało wypłacone w związku z przejściem na emeryturę lub rentę bądź w związku z nabyciem uprawnień emerytalnych lub rentowych. Między rozwiązaniem stosunku pracy a przejściem na emeryturę musi istnieć związek przyczynowy. Sąd Najwyższy wskazał (wyrok SN z dnia 28 lipca 1999 r., I PKN 174/99, OSNP 2000, nr 21, poz. 786), na czym ten związek polega. Uznał że wygaśnięcie stosunku pracy wskutek upływu czasu, na jaki zawarto umowę o pracę, nie wyklucza jego związku z przejściem na emeryturę. Związek rozwiązania stosunku pracy z przejściem na emeryturę może mieć charakter przyczynowy, czasowy, funkcjonalny albo mieszany. W orzecznictwie SN przyjmuje się, że związek między rozwiązaniem stosunku pracy a nabyciem prawa do emerytury lub renty ma charakter czasowy, gdy rozwiązanie stosunku pracy następuje dlatego, że pracownikowi przysługuje prawo do świadczenia; czasowo-przyczynowy, gdy przyczyną rozwiązania stosunku pracy jest nabycie prawa do emerytury lub renty i gdy rozwiązanie tego stosunku następuje w chwili przyznania świadczenia; funkcjonalny, gdy rozwiązanie stosunku pracy następuje wprawdzie przed ustaleniem prawa do świadczenia, ale przyznanie świadczenia jest konsekwencją sytuacji bezpośrednio poprzedzającej ustanie zatrudnienia. Jednak rozwiązanie umowy o pracę na mocy porozumienia stron przed osiągnięciem przez pracownika wieku emerytalnego nie jest rozwiązaniem stosunku pracy w związku z przejściem na emeryturę lub rentę w zakresie uprawnień do odprawy emerytalnej (uchwała SN z dnia 3 marca 1989 r., III PZP 7/89, OSNCP 1990, nr 6, poz. 27). Sąd wyjaśnił ponadto, że za datę przejścia na emeryturę lub rentę należy uważać albo datę rozwiązania stosunku pracy po uprzednim przyznaniu pracownikowi jednego z wymienionych świadczeń, albo datę przyznania świadczenia, jeżeli nastąpiło to po rozwiązaniu stosunku pracy na wniosek złożony w czasie zatrudnienia (wyrok SN z dnia 2 października 1990 r., I PR 284/90, PiZS 1991, nr 7, poz. 15; wyrok SN z dnia 6 maja 2003 r., I PK 257/02, OSNP 2004, nr 15, poz. 267). Przejście na emeryturę nie musi być jedyną, wyłączną i bezpośrednią przyczyną rozwiązania stosunku pracy. Odprawa przysługuje bowiem z uwagi na fakt przejścia na emeryturę, niezależnie od przyczyn, które legły u podstaw rozwiązania stosunku pracy (uchwały SN z dnia 29 maja 1989 r., III PZP 19/89, OSNCP 1991, nr 4–5, poz. 61, oraz z dnia 4 czerwca 1991 r., I PZP 17/91, OSNCP 1992, nr 3, poz. 37; wyrok SN z dnia 25 czerwca 1993 r., I PZP 27/93). Przejście na emeryturę powinno zbiegać się w czasie z rozwiązaniem stosunku pracy. Nabycie prawa do świadczenia z ubezpieczenia społecznego powinno wobec tego nastąpić w czasie zatrudnienia, najpóźniej w dniu rozwiązania stosunku pracy. Od zasady tej są jednak wyjątki. Nabycie prawa do emerytury, ustalenie do niej prawa, a nawet wypłata emerytury przed podjęciem zatrudnienia, nie wyłączają prawa do odprawy, jeżeli świadczenie to nie było wypłacane w czasie trwania stosunku pracy. Nie zawsze też stanowi przeszkodę w nabyciu prawa do odprawy powstanie prawa do emerytury po rozwiązaniu stosunku pracy. W wyrokach SN z dnia 2 października 1990 r., I PR 283/90, niepubl., oraz z dnia 20 lipca 1991 r., I PZP 30/91, OSNCP 1992, nr 3, poz. 44, Sąd stwierdził, że pracownik nabywa również prawo do odprawy, jeżeli wprawdzie przed podjęciem pracy w danym zakładzie uzyskał już status emeryta, ale na skutek podjęcia zatrudnienia w pełnym rozmiarze nie korzystał ze świadczenia wobec jego zawieszenia, a następnie po rozwiązaniu stosunku pracy ponownie przeszedł na emeryturę. Zatem rozwiązanie stosunku pracy może być zakwalifikowane jako pozostające w związku z przejściem na emeryturę wtedy, gdy wywołuje skutek w sferze stosunku ubezpieczenia społecznego. Skutek ten może polegać nie tylko na nabyciu prawa do emerytury, ale także na zmianie w uprawnieniach emerytalnych pracownika, np. wznowienie wypłaty świadczenia. Nie można uznać za przejście na emeryturę sytuacji, w której pracownik, pobierając świadczenie emerytalne, jednocześnie pozostaje w stosunku pracy. Nie ma przecież obowiązku rozwiązania stosunku pracy z chwilą nabycia prawa do emerytury lub renty, co oznacza, że pracownik, który po nabyciu uprawnień emerytalnych z różnych względów nie chce kończyć swojej aktywności zawodowej, będzie mógł wystąpić o odprawę w późniejszym czasie (orzeczenia SN z dnia 6 sierpnia 1998 r., III ZP 22/98, OSN 1998, nr 24, poz. 713, z dnia 4 czerwca 2002 r., I PKN 346/01, Pr. Pracy 2003, nr 1, poz. 35, oraz z dnia 6 maja 2003 r., I PK 223/02, 2004, nr 3, poz. 10). W uchwale SN z dnia 7 stycznia 2000 r., III ZP 18/99, OSNAPiUS 2000, nr 24, poz. 888, Sąd przyjął, że prawo do odprawy nie jest uzależnione od sposobu rozwiązania umowy o pracę, ani od tego, która ze stron dokonuje jej rozwiązania. Nie zależy też od charakteru umowy (na czas określony czy na czas nieokreślony) ani od czasu trwania umowy terminowej (kilka tygodni, miesięcy czy dłużej).Odprawa emerytalna przysługuje więc nauczycielowi niezależnie od tego, kto wypowiedział stosunek pracy, czy umowa została rozwiązana na skutek upływu okresu lub na jaki czas była zawarta. Od tej zasady przewidziano wyjątek, a mianowicie rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia przez pracownika z winy pracodawcy. Jak stwierdził SN w wyroku z dnia 16 listopada 2000 r., PKN 81/00, OSNCP 2002, nr 11, poz. 265, taki sposób rozwiązania umowy nie może być uznany za ustanie stosunku pracy w związku z przejściem na emeryturę. Sąd wyjaśnił, że gdyby pracownik nie zarzucił pracodawcy ciężkiego naruszenia obowiązków, kontynuowałaby on zatrudnienie bez względu na to, czy ma prawo do emerytury. Tym samym należy dojść do przekonania, że nie została spełniona przesłanka nabycia prawa do odprawy emerytalnej w postaci rozwiązania stosunku pracy w związku z przejściem na emeryturę czy też ustania stosunku pracy w związku z przejściem na emeryturę. Także w sytuacji, gdy pracodawca rozwiązuje z pracownikiem umowę o pracę bez wypowiedzenia z jego winy z powodu ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych, stosunek pracy nie ustaje w związku z przejściem pracownika na emeryturę lub rentę, choćby spełniał on warunki do nabycia takiego Rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia przez pracownika z winy pracodawcy lub przez pracodawcę z winy pracownika nie może być uznane za ustanie stosunku pracy w związku z przejściem na emeryturę, wobec czego pracownikowi nie przysługuje odprawa pieniężna, choćby przed rozwiązaniem stosunku pracy posiadał ustalone prawo do emerytury. Odprawa emerytalna przysługuje bez względu na to, czy pracownik przechodzi na właściwą czy wcześniejszą emeryturę (wyrok SN z dnia 11 stycznia 2001 r., I PKN 187/00, OSNP 2002, nr 18, poz. 429). Nie przysługuje natomiast w sytuacji, gdy stosunek pracy zostanie rozwiązany z powodu uzyskania świadczenia przedemerytalnego (wyrok SN z dnia 6 maja 2003 r., I PK 257/02, OSNP 2004, nr 15, poz. 267).

odprawa dla pracownika zatrudnionego na czas określony